De Oriënt doet haar intrede in het prachtige vervolg op het intimistische en gewaardeerde Chansons sans paroles.
Na het succesvolle en poëtische Chansons sans paroles (genomineerd voor de Klara Muziekprijzen 2007) komt Wouter Vandenabeele nu met een vervolgverhaal waarin de Oriënt hoorbaar haar intrede doet.
Van de afwezigheid van woorden is er ondertussen niet langer sprake... Dromerige muziek over reizen en ontmoetingen, soms gebaseerd op verhalen uit centraal Anatolië, dan weer gebaseerd op verhalen uit het Waasland, geëvoceerd door de prachtige klanken van bas, doudouk, viool, saz en zang...
Voor dit nieuwe muzikale hoofdstuk verzamelde Wouter opnieuw prachtige muzikanten om zich heen - Emre Gültekin (saz, baglama en zang), Joris Vanvinckenroye (contrabas) en Ertan Tekin (doudouk, zurna en mey) uit Istanbul.
Het album Chansons pour la fin d’ un jour verscheen bij homerecords.be in juni 2011, in samenwerking met Michel Van Achter, en verscheen in 2012 in Frankrijk bij L’autre Distribution.
-
Emre Gültekin leerde de saz en baglama spelen onder de hoede van grootmeester Talip Ozkan. Hij speelt in verscheidene groepen, met zijn vader Lütfü Gültekin, met Osuna, en ook met zangeressen Ciçek en Melike.
Joris Vanvinckenroye is contrabassist en componist. Hij was één van de bezielers van Troissoeur én oprichter van Aranis, speelde onder andere bij Roby Lakatos, Björk, tangogroep Lunfardo, Olla Vogala en Sandy Dillon...
Ertan Tekin, grootmeester uit Istanbul, speelt doudouk, zurna en mey. Hij speelde met alle grote muzikanten uit de Turkse muziekwereld en werkte mee aan honderden muziekopnames.