Wouter Vandenabeele
Na het succesvolle en poëtische Chansons sans paroles (genomineerd voor de Klara Muziekprijzen 2007) en Chansons pour la fin d’un jour (met Emre Gültekin & Ertan Tekin) presenteert Wouter Vandenabeele het laatste deel van de innemende Chansons-trilogie: Chansons pour le temps qui reste.
De instrumentale ‘chansons' zijn dromerige impressies van voorbije reizen en al dan niet toevallige ontmoetingen, waarin de viool ronddwaalt als een fado zangeres: nu eens hevig, dan weer dromerig. Muziek om van te genieten op het eind van de dag, bij schemerlicht met een goed glas rode wijn, dat moment waarop je je gedachten laat varen naar een land of een paradijs waar je (n)ooit bent geweest.