Wouter Vandenabeele
Uit de projecten en reizen van Wouter Vandenabeele groeide zijn behoefte om een verhaal te vertellen, zonder woorden, met de viool.
Voor Chansons sans paroles liet Wouter zich begeleiden door enkele bevriende muziekanten waarmee hij al jarenlang samenwerkt, bijgestaan door enkele gastmuzikanten.
Het werden geen composities voor grote orkesten noch overweldigende arrangementen.
Wouter koos resoluut voor soberheid: verschillende indrukken in kleine muzikale miniaturen.
Chansons sans paroles, uitgevoerd in een akoestische kwartetbezetting, werd omwille van zijn intimistische karakter heel positief onthaald. Het inspireerde Wouter tot het schrijven van nieuw werk, een vervolg: Chansons pour la fin d'un jour.
