Olla Vogala en vissen, het is een huwelijk dat ondanks de vele referenties naar onze vliegende vrienden, toch al een hele tijd stand houdt. Maar laat die gedachten in aquatopia je niet afleiden naar de kern van de zaak en dat is nog steeds de bijzonder avontuurlijke muziek die violist en componist Wouter Vandenabeele zijn ensemble weet te schenken.
De bezetting van Olla Vogala is meermaals door elkaar geschud maar met enkele vaste waarden blijft de kern van de zaak moeiteloos behouden. De 15 songs tellende cd is opnieuw een afdaling in een muzikale wereld waarin de fantasie regeert zonder daarom het escapisme te verheerlijken. Met een arsenaal aan instrumenten - waarronder viola da gamba, dobro, viool, contrabas of diatonisch accordeon - verbroederen nieuwe en oude klankkleuren en wordt er haast moeiteloos een brug gebouwd tussen uiteenlopende muziekstijlen met invloeden uit het ganse culturele erfgoed en wereldse klanken uit verre continenten.
Maar voor je denkt al te ver af te drijven naar een of andere exotische bestemming waan je je bijvoorbeeld op de tonen van "Chanson pour Marcel" in een hippe Parijse jazzclub. Ook het zanggedeelte kent een mooi evenwicht met de stemmen van 'ancien' Ludo Vandeau en Soetkin Baptist die zich hier gelukkig ver van het hapklare Eurovisiesongfestival houdt. Denk verder aan knappe arrangementen waarin toch ruime wordt gelaten voor improvisatie en je hebt een bijzonder boeiende cd in de handen die maar mondjesmaat al haar geheimen prijsgeeft.
Goe Vollek n°2