Karim Baggili op Brugges Festival 2009

[...] Karim Baggili eerst. Die had Osvaldo Hernandez Napoles meegebracht, strijdmakker bij het geweldige Cuatro Con Cuatro, percussionist van stand met cajon (flamencodoos), waterdrum, de grootste van de twee Indische trommeltjes die samen de tabla vormen, grote trom, shakers (of maracas) en tamboerijn. Op die laatste twee speelde hij trouwens telkens een virtuoze solo, wat je niet verwacht met zulke 'simpele' instrumenten. Na een paar thema’s kwam ook zangeres Karoline de la Serna erbij, Waalse van Spaanse afkomst, die met krachtige solozang (de Mexicaanse klassieker La Llorona ofte De wenende Vrouw), of unisono met de gitaar, of nog, in vocalises de hele act een duidelijke meerwaarde gaf (haar cd Traduzca, opgenomen met uitstekende jazzmusici onder wie trouwens Baggili, is één van de grote debuten van 2009).
Maar het is en blijft Karim Baggili die de show steelt met zijn ongelooflijk technisch kunnen op de akoestische gitaar, zo mogelijk nog overtroffen door zijn visionaire aanpak: een mengeling van jazz, flamenco, Zuid-Amerikaanse ritmes, oriëntaalse klankkleuren, die toch zelden of nooit als een allegaartje klinkt, omdat hij de 'originele' muziekvormen door en door kent en deze respectvol verwerkt. Voor het laatste nummer haalt hij de luit boven. Door zijn deels Jordaanse afkomst interesseerde Baggili zich al vroeg in het dikbuikige oosterse instrument zonder frets op de korte hals en verdiepte hij zich in de Arabische muziektheorie. Een indrukwekkende taxim (ritmisch vrije toonschaal verkennende intro) toont nogmaals hoe bedreven deze nog erg jonge man is. Ergens halfweg schakelt hij plots over op een westerse toonaard, wat de weg opent naar een zinderende finale en naar een welverdiende bis. Ondanks een slordige presentatie (overigens sympathiek, al snapten blijkbaar niet velen de humor in de voorstelling van La Llorona) was dit een optreden van een artiest volkomen in de traditie van de grote solisten die mede de faam van dit festival uitmaken (Paco de Lucia, Vicente Amigo, Anouar Brahem, Iordànis Tsomîdhis, Myrddin…)