Wouter Vandenabeele (artistieke leiding + viool)
Wouter Vandenabeele is een internationaal erkend violist, arrangeur en componist. De productiviteit van deze in Gent wonende Waaslander bereikte de afgelopen jaren ongekende hoogtes: hij speelde concerten aan de zijde van de Senegalese peulviolist Issa Sow, leidde het prestigieuze Hadzidakis-project voor de Olympische Spelen in Athene in 2004 (o.a. met Teresa Salgueiro, Lucilla Galeazzi, Joji Hirota, Kari Bremnes, Eva De Roovere,...).
Hij maakte een 20 tal cd's, speelde al honderden optredens met Ambrozijn en zijn wereldorkest Olla Vogala en zat achter het Marokkaans-Vlaams project Brared Ataï met concerten in zowel Marokko als hier. Hij werkte samen in Zuiderwind (EMI) met Zuidafrikaanse muzikanten en speelde ook daarmee tal van concerten in België in Zuid Afrika (o.a. in Soweto). Hij werd gevraagd daar het Gentse stadsbestuur om muziek te schrijven voor het vuurwerk op de nationale feestdag op 21 juli 2005 en hij werd ook gevraagd voor de opening van de Handelsbeurs in Gent. Hij werkte daar samen met o.a. Steve Houben, Erik Vermeulen, Savina Yanatou, Philippe Thuriot, Ex Tempore en vele anderen. Hij speelde vorig jaar mee op een aantal grote Engelse festivals (waaronder Womex en National Theater in londen) met de Senegaleze groep Daby Baldé.
Hij is bovendien een gewaardeerd lesgever: als artistiek leider op het internationaal jongerenmuziekkamp Flanders Ethno, stage international d'été de Neufchateau voor de franse gemeenschap, jeunesse musicale in Cyprus, op de Folk- en Jazz-stages van Muziekmozaïek of als dirigent van de samenspelklas op de jaarlijkse zomerse volksmuziekstage in Gooik. Sinds september 2005 geeft hij ook les folkviool aan de muziekacademie van Sint-Niklaas en leidt hij het jongerenorkest Transpiradansa.
In 2000 werd hij genomineerd voor beste muzikant en in 2002 als beste arrangeur door de ZAMU en in 2008 genomineerd voor de cultuurprijs van de vlaamse gemeenschap.
Naomi Vercauteren (Viool)
Naomi (°1988) studeerde in 2011 af voor viool aan het Koninklijk Conservatorium van Gent met grote onderscheiding. Ze werkte reeds met orkestdirigenten als Roberto Benzi, Arjan Tien en Mikael Tabachnik en deed projecten met Filip Rathé en het Spectra Ensemble.
Naast de klassieke muziek ontwikkelde ze van jongs af aan een grote belangstelling voor volksmuziek waarvoor ze sinds 2004 jaarlijks stages en workshops volgde. Haar interesse gaat vooral uit naar Angelsaksische, Scandinavische en Keltische volksmuziek waarvoor ze reeds bij bekwame violisten als Arto Järvela (Finland), Ditte Fromseier (Denemarken), Martin Hayes (Ierland), Caoimhín Ó Raghallaigh (Ierland), Mia Marin (Zweden) e.a. les volgde.
Naast haar uitgesproken belangstelling voor de Noord-Europese muziek verlegde ze haar grenzen verder bij het wereldmuziekorkest Transpiradansa (o.l.v. Wouter Vandenabeele) waarmee ze twee cd's opnam en concertreizen maakte naar Galicië, Bretagne, Frankrijk en Zuid-Afrika. Naomi toerde ook in Vlaanderen en Senegal met het project van Issa Sow (een Senegalese pheulviolist).
Lotte Remmen (Viool)
Lotte (°1986) startte haar studies viool op 8-jarige leeftijd. Ze volgde muzieklessen aan de academie voor woord en muziek te Baarle-Hertog, in de klas van Annemie Swinnen, waar ze afstudeerde met grootste onderscheiding en waarmee ze de Prijs kreeg van de Raad van Bestuur. Zij studeerde viool aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen in de klas van prof. Henry Raudales en prof. Dejan Mijajev en behaalde haar diploma ‘Master in de Muziek’ en lerarenopleiding met Onderscheiding in 2009. Gedurende haar studie volgde ze ook les bij Sung-Ju Lee, Eva Steinschaden en Alexej Barsjevitsj (viool) en bij Georg Steinschaden, Juan Carlos Rybin, Jerrold Rubenstein, Vegard Nilsen, Guido De Neve.
Freelance en als stagiair speelde ze reeds een aantal producties mee met deFilharmonie en Brussels Philharmonic. Sinds 2007 is zij eerste violiste in Amos String Quartet. Ook speelt ze sinds 2010 vast samen met gitarist Jan Sanen in het Banshee duo.
Buiten de klassieke muziek is Lotte ook actief in de wereld-, folk- en jazzmuziek. In dit kader maakte zij recent concertreizen naar Frankrijk, Hongarije, Roemenië, Italië, Spanje, Zuid-Afrika, Senegal en Uganda en speelt zij met bekende namen in de Belgische folkwereld. Momenteel is ze bezig met een opleiding Jazzviool en speelt ze als eerste violiste in de kleinkunst/singersongwriter groep ‘Mary’s Bleeding Heart’. Ze werkte mee aan projecten met o.a. Wouter Vandenabeele (België), Issa Sow (Senegal), Bao Cissoko (Senegal), Nfaly Kouyaté (Guinée), Marcel Ramba (Roemenië), Sara De Smedt (België), Arne Leurentop (België), Johannes Wannyn (België)…
Anouk Sanczuk (Viool)
Anouk (°1988) begon op 4-jarige leeftijd viool te spelen volgens de Suzuki-methode aan de muziekschool in Turnhout. Je leert er viool spelen zoals je je moedertaal leert, door te luisteren en de klank na te produceren. Ze kreeg er les van Jeanne Janssens, nadien van Saïda Willekens. Op 12-jarige leeftijd speelde ze in het Groot Kinderorkest van Vlaanderen. Ze deed mee aan de musical ‘de Onvoltooide’ die werd georganiseerd door vzw Sachiko.
Door invloeden van buitenaf kreeg ze de smaak van de folkmuziek te pakken. Ze richtte de folkgroep Falafel op, waarmee ze in 2007 de balrally wonnen, een organistatie van vzw Boombal en vzw Muziekmozaïek. Nadien speelde ze nog in de groepen Monday Meadows en Killing a handkerchief. In oktober 2009 ontstond de nieuwe formatie Broes, waar ze in 2010 werden uitverkozen tot de beste nieuwkomer van het jaar (Folkroddels).
Na enkele jaren gelobbyd te hebben tussen folk en jazz begon ze in 2011 aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel voor jazzviool bij Fabien Degryse. Ondertussen heeft ze nog enkele projecten meegedaan: opname van de CD Kora Strings met N’faly Kouyaté; speelde ze mee met het Symphonisch orkest ’t Muziek Frascati onder leiding van Kris Stroobants; deed enkele concerten met Transpiradanza, onder leiding van Wouter Vandenabeele; en ging ze mee naar Senegal en speelde er concerten met de peulviolist Issa Sow en Bao Sissoko.
Jeroen Knapen (gitaar)
Jeroen (°1988) raakt rond zijn vijftiende gebeten door het folkvirus. Geprikkeld door de gedrevenheid van Bart De Cock (Kadril) en de schoolband Saltarello, sluit Jeroen zich een tijdje later ook aan bij de Fanteyfare, het huisorkest van folkclub 't Ey in Belsele. Na enkele nachtelijke jams, staat hij in maart 2007 mee aan de wieg van de folkgroep Surpluz (finale Folkrally 2007, de tweede plaats en de Prix Spécial du Jury op het Lindeboomfestival 2007...). In december 2010 brengt hij met Surpluz een eerste CD uit, 'De Koperen Plaat'. Surpluz speelde in Estland, Nederland, Frankrijk...
Sinds 2009 is hij lid van de groep Griff, met wie hij speelde in Italië, Nederland, Canada... Ook met Griff komt er een cd, 'The False Fly', die bovendien door het Franse Trad Magazine werd gelauwerd met een 'BRAVO'. Daarnaast is hij samen met zangeres Hanneke Oosterlijnck de drijvende kracht achter RedCoat. In 2009 behaalt hij zijn diploma leraar muzikale opvoeding en geschiedenis. Sinds september 2010 is hij lesgever folkgitaar (DADGAD, een stemming die hij autodidact leerde) in de muziekscholen van Lebbeke en Ieper, en klassieke gitaar in de academie van Sint-Niklaas.
Hanneke Oosterlijnck (zang)
Hanneke (°1987) groeide op in wat je zonder twijfel een muzikaal universum kan noemen. Verschillende genres passeerden de revue door de boxen, haar familie is muzikaal aangelegd en zelf ging ze jarenlang naar de muziekschool.
Op haar 18de behaalde ze haar diploma Woord en Drama aan de Stedelijke Academie in Izegem. Ze volgde ook 4 jaar zangles bij Didier Deruyter (pianist o.a. Ozark Henry). Wanneer ze voldoende oefening had gehad, ging ze zelf in verschillende bandjes spelen (Hot Stufff, Drift On, Slobs of the Kitchen Sea) om ervaring op te doen..
Na een cursus 'liedjes schrijven' bij Maarten Devoldere van Balthazar, besloot ze om eigen nummers te schrijven. In november 2010 ontmoette ze Jeroen Knapen, een jonge kerel die uit een even rijk muzikaal universum kwam als zij zelf, waarmee ze eigen arrangementen uitwerkte. Haar brede muzikale interesse wordt weerspiegeld in haar eigen songs maar toch ontwikkelt ze een eigen herkenbare stijl.
--
Recensies
Wouter Vandenabeele en de violen, het kan stilaan een boek vullen. Ik haal me een paar goeie herinneringen voor de geest: de Ierse muziek in duo met Tom Theuns, de strijkers van Olla Vogala, Trio Viool, een duo met de Peul viool van Issa Sow, de ‘chansons’-cd’s met zijn viool als eerste stem, en ik vergeet hier die 100 andere samenwerkingen; - het is duidelijk een volgehouden graalqueeste. En elke crisis ten spijt doet ie dit keer viér violisten, alle vier met een andere achtergrond. De een met klassieke scholing, de ander met jazz als achtergrond, de erde wat ‘ongeschoolder’ als je dat al zo wil noemen (een perfecte illustratie eigenlijk van het zootje dat tegenwoordig op ’n folkstage ‘bien étonné’ is ‘de se retrouver ensemble’). En dan heb je precies Wouter nodig, die al die achtergronden respecteert en er nog mee aan de slag gaat ook. En zo een heel apart ‘strijkkwartet’ doet ontstaan, dat meteen de drijvende kracht en het eigen geluid van deze groep vormt. Komt daarbij nog de fantastische gitaar van Jeroen Knapen als ondersteuning en de stem van Hanneke Oosterlijnck als kers op de taart. Deze groep heeft het allemaal: die rare strijkerscombinatie die blijkt een pluspunt te zijn, een heerlijke zangeres die veel stijlen aan kan, een gitarist die dat allemaal nog eens op een hoger niveau tilt, oud en zelfgeschreven materiaal in goeie arrangementen, ’t is smaakvol, er zit humor in en melancholie, enthousiasme en métier! Ik geraak uitgeput in complimenten geloof ik… Moet een mens dan nog beginnen dat de groepsnaam GeeI EfVeePee of de lange versie niet goed bekt? Bah nee, dat is maar een naam en dat went. En voor de rest: ga die groep zien, vertel het de wereld, hang hun poster boven je bed, blijf wat hangen in het Muzikantenhuis, word vriend op hun facebookpagina, sticht een fanclub, koop die cd, laat een GFVP-tattoo zetten en schrijf je in voor een folkstage. Afijn, ik wou eigenlijk alleen kwijt: dit is een groep om te koesteren.
(Marc Vandemoortele)
The Ghent Folk Violin Project, afgekort tot GFVP, is niet bepaald een bandnaam die meteen nieuwsgierig maakt, maar de muziek die dit gezelschap maakt zorgt er voor dat je meteen na eerste beluistering de naam van de band in je oren knoopt om hem nooit meer te vergeten.
De Belgische folkveteraan Wouter Vandenabeele, violist en mandolinespeler en allroundmuzikant en componist, bekend van onder veel meer Olla Vogala, Ambrozijn en internationale samenwerkingsorkesten als Brared Ataï en Zuiderwind, duikt steeds op als er iets interessants gebeurt in de Belgische folk, en hier heeft hij een gezelschap bij elkaar gebracht van drie jonge violisten, een gitarist en een zangeres, die samen iets unieks maken.
Moderne kamermuziek, folk, maar er zijn ook jazzy invloeden, er zijn sporen van muziek van over de hele wereld terug te vinden, en traditie en nieuwe muziek versmelten op een perfecte manier. Bovendien zijn het niet alleen de vioolarrangementen die de passie in deze muziek brengen, maar ook de zang van Hanneke Oosterlijnck, die ook de teksten schreef. Violiste Anouk Sancuk componeerde een nummer, terwijl Vandenabeele veel van de andere composities voor zijn rekening nam. De oude muziek die je hier ook hoort is steeds op een verrassende en buitengewoon spannende manier gearrangeerd door Vandenabeele of de band (die verder bestaat uit Lotte Remmen op viool en tweede stem, Naomi Vercauteren op viool en Jeroen Knapen op gitaar en tweede stem), en ze weten er op deze manier een bijzonder fraai, uitgebalanceerd album van te maken dat oud en nieuw perfect in balans weet te houden, en waarbij je als luisteraar steeds zeer aangenaam verrast wordt.
Luister maar eens naar de openingsminuut van het Moordlied (een traditional die door GFVP is gearrangeerd) of naar Vandenabeele's Valse vigilante. Een subliem, avontuurlijk folkalbum en een absolute aanrader. Nu alleen nog een andere bandnaam.
(Holly Moors - moorsmagazine.com)
De Gentse violist Wouter Vandenabeele is een muzikaal omnivoor. Al jaren gaat hij zijn eigen weg met o.a. zijn multi orkest Olla Vogala. Sinds kort heeft hij een nieuw collectief GFVP (Ghent Folk Violin Project): vier violisten (drie vrouwen), een gitarist en een zangeres die tegen een folk achtergrond traditionele en nieuwe stukken spelen.
Het GFVP is ontstaan tijdens sessies in het Muzikantenhuis in Gent: een multiculturele (Turkse) kunstenorganisatie. Alhoewel de vier violisten van het ensemble een totaal andere achtergrond hebben, klinkt hun spel opmerkelijk eensgezind. De violen mengen prachtig tot een strakke, bijna non vibrato, klank waardoor ze soms refereren aan de Noorse hardangerviool (‘Contredansen‘). Hun debuut-cd ‘Tatoeage’ staat vol gevarieerde arrangementen waarin ze harmonisch worden ondersteund door de gitaar van Jeroen Knapen. Melodieën zijn treffend, liggen soepel in het gehoor en leunen vooral aan tegen de folk signatuur. Bijzonder fraai zijn de herkenbare composities van initiator Wouter Vandenabeele: de Arabische ornamenten in ‘Er is maar één weg naar Hundelgem‘ en de typische chromatiek (halve noten) in ‘Valse Viglilante pour…‘ en de ‘Wals voor Lotte en Alfons Deloor’. Enkele liedjes worden ongelooflijk mooi gezongen door Hanneke Oosterlijnck. Met een sympathieke dictie en een Zuid-Europese zekerheid zingt ze over ‘de zeeman die niet terugkeert’ of ‘de moord die ‘n vrouw pleegt op haar man’. Minder geslaagd daarentegen is ‘Coureur’, een Hot-Club-de-France achtig lied met een jazzy flair die maar niet uit de verf komt. Toch laat het GFVP een onuitwisbare indruk achter die in de tekst van het titellied ‘Tatoeage’ (tekst Paul Rans!) mooi tot z’n recht komt. Een metafoor tussen huid- en hart tatoeage waarin muziek, ondanks ‘pijn en smart‘, voorop blijft staan.
Mattie Poels – Musicframes
Bij het Ghent Folk Violin Project staan de strijkers centraal, vakkundig balancerend tussen klassiek, jazz, world en folk. Componist en dirigent Wouter Vandenabeele werkt hier samen met jonge getalenteerde muzikanten. GFVP staat voor Europese traditionele muziek en verrassende cross-overs, ten dele geïnspireerd op composities van avant-gardist John Zorn en het controversiële minimalisme van Philip Glass. Door het succes van hun optredens is het eerste album van deze jonge groep reeds een feit. ‘Tatoeage’ verscheen in oktober 2013, amper twee jaar nadat GFVP het levenslicht zag, en verrast net als op het podium door het kenmerkende folkgeluid van de strijkers.
concertzender.nl
The Ghent Folk Violin Project oftewel GFVP ontstond begin 2012 op initiatief van Wouter Vandenabeele in het Muzikantenhuis in Gent. De groep vermengt traditionele melodieën met nieuwe composities, waarbij de viool telkens de hoofdrol speelt. Hoewel Vandenabeele zeker zijn muzikale stempel drukt op het geluid van Tatoeage (met bijvoorbeeld een soort Balkan-intermezzo in het Moordlied of sprookjesachtige Arabische accenten inEr Is Maar Een Weg Naar Hundelgem) schemeren ook de achtergronden van de drie jonge violistes door: klassiek (Lotte Remmen), folk en barok (Naomi Vercauteren) en een vleugje jazz (Anouk Sanczuk, die ook het zwierig nostalgische In Den Verleden Tijd componeerde). Het geheel wordt ondersteund door gitaarspel van Jeroen Knapen (met een mooi subtiel ritmisch geluid onder Moi Je Connais, dat ook gemakkelijk in het repertoire van Olla Vogala zou passen) en worden de liedjes met een fijne heldere stem vertolkt door Hanneke Oosterlijnck.
En die liedjes luisteren heerlijk weg, al moet ik nog steeds wennen aan de frivole kleur van Coureur, waarvan de tekst afkomstig is van Julien Vuystevenals die van het Moordlied, dat mij als liefhebber van moordballades juist bijzonder weet te charmeren (de heerlijk percussieve intro van dit nummer laat je je de messteken waarmee de vrouw haar man vermoordt gemakkelijk inbeelden). Maar ook De Schipper (het bekende verhaal van het meisje wier lief op zee gebleven is, Oosterlijnck herschreef de traditionele tekst in begrijpbaar Nederlands) mag er zijn, zeker met het mooie a capella stukje, en titelnummer Tatoeage (de tekst komt van Paul Rans, ook met een thema uit de scheepvaart) is zelfs een heerlijk vol overtuiging gezongen pareltje.
Maar GFVP maakt niet alleen muziek voor de luisteraars, de volgende titels geven al aan dat er ook dansbaar repertoire tussen zit: Wals Voor Lotte en Alfons Deloor (een fijne rustige opener), Contredansen, Valse Vigilante Pour Les Annulaires Qui Disent Non (met gevoelig ijle (zang-)tonen en in een iets andere uitvoering ook te vinden op de jongste van Olla Vogala), Mazurka van Zemst, Polonaises en een prachtig subtiel uitgevoerde Steltendans uit Zoerle-Parwijs. Voor een bal zal de uitvoering soms misschien wat aangepast moeten worden, maar ook de dansliefhebber zal ongetwijfeld kunnen genieten van deze melodieën.
Met Tatoeage bewijst GFVP nog maar eens dat de viool een heerlijk veelzijdig instrument is. Van ritmisch gepluk, via zwierig romantische melodieën en donkere trillers tot een ijselijk hoge noot, het zit er allemaal in.Wouter Vandenabeele en zijn muzikanten geven de viool een prachtige eigen stem. De muzikale hand van Vandenabeele is duidelijk herkenbaar in de composities van Ghent Folk Violin Project, evenals de passie die hij dit keer weet over te brengen op drie jonge violistes, een zangeres en een gitarist.