Fantastische warme melodieën die zich onder je hersenpan nestelen. Soms neigt het naar klassiek, maar telkens hoor je er de ‘world’ in door. Melancholie voor bij een goed glas op de late avond, of in de stilte van de zondagochtend. Nu en dan pookt deze magistrale violist de haard flink op met een felheid en ‘n vibrato van flakkerende vlammen gestookt op brandstof uit alle windstreken van onze aardkloot. Want dat Vandenabeele tijdens zijn vele concertreizen en workshops over de hele wereld inspiratie opdoet mag duidelijk zijn.
‘Chansons pour le temps qui reste’ is het laatste album in een trilogie van ‘Chanson-albums’. Geen zang dit keer, die rol neemt Vandenabeele over op zijn viool, het instrument dat het dichtst bij de menselijke stem ligt. Verder speelt de piano (Erno le Mentholé) een belangrijke rol. Geen ingenieuze arrangementen, maar juist opperste helderheid waarin ook mooie rollen zijn weggelegd voor Lode Vercampt op cello en Sara Salvérius op accordeon.
Een knap gevoelvol instrumentaal album uit één stuk!
Henk Hoogenstraaten – november 2015